Openvensterpolitiek

Iedere week publiceert tijdgeestonderzoeker Farid Tabarki een column in Het Financieele Dagblad, over een breed scala aan onderwerpen. Thema’s zoals innovatie op maatschappelijk, economisch en technologisch vlak. De column verschijnt ook wekelijks op onze website. Wil je meer columns van Farid lezen? http://fd.nl/auteur/farid-tabarki

Openvensterpolitiek
11 april, 2018

Bij misstanden kun je roepen om openheid of je vinger opheffen. Op dat punt zijn tussen de Britten en de Nederlanders interessante vergelijkingen te maken.

Het Verenigd Koninkrijk en Nederland zijn goede buren en tussen Hoek van Holland en Harwich is het slechts 200 km varen. Stereotiepe culturele verschillen zijn er echter wel: Nederlandse gezinnen wonen in een glazen etalage terwijl de Engelsen erg op hun privacy zijn gesteld, tot op het dwangmatige af. Groepjes Engelse jongeren, op bezoek met hun ‘stag party’ vergapen zich op de Amsterdamse Wallen aan sekswerkers die hun gordijntje alleen dichtdoen als ze aan het werk zijn.

Op onze beurt spreken wij weer schande van al die Engelse toeristen die in drommen overlast in onze hoofdstad veroorzaken. In onze contreien, waar we gewend zijn hutjemutje te leven, denken we in termen van overlast. Daartegenover staat het Angelsaksische systeem met veel meer ruimte; zij zijn behept met schade en aansprakelijkheid. In elke uithoek van de eilandnatie vind je borden die je waarschuwen voor het gevaar van uitglijden, hete vloeistoffen of scherpe randjes. Ik word daar persoonlijk wat agressief van. De tijden veranderen echter en inmiddels staat op een bord bij de Prinses Diana speeltuin in Kensington Gardens in Londen, dat de risico’s ‘bewust zijn aangebracht opdat uw kind risico’s kan leren beoordelen in een gecontroleerde speelomgeving, liever dan in de ongecontroleerde en ongereguleerde wijdere wereld’.

In Nederland fiets ik ook wel eens langs een speeltuin. Daar lazert er ook af en toe een kind van de schommel. Gevaar hoort er gewoon bij en met torenhoge schadeclaims hoef je bij de polderrechter niet aan te komen. Bij onze westerburen straks dus misschien ook niet meer.

Tegelijkertijd heeft de Nederlander net zo’n berustende houding bij de beroerde positie van de vrouw op de arbeidsmarkt en dat vind ik wat minder goed te pruimen. Op de jaarlijkse gendergelijkheidsranglijst van het World Economic Forum zakte Nederland van de 16e naar de 32e positie en maar weinig bedrijven nemen actie om het wettelijke cijfer van 30% vrouwen in raden van bestuur en commissarissen te halen. Een initiatiefwet is in de maak om onder het motto ‘gelijk loon voor gelijk werk’ mannen en vrouwen in dezelfde functie te vergelijken, en bedrijven die verschillend belonen te beboeten. De wet heeft een normatief uitgangspunt, het opgeheven vingertje ten top.

Hoe doen de Engelsen dat, die ook een vrij beroerde ‘pay gap’ hebben? Zij pakken het heel anders aan. Bedrijven moeten slechts openheid van zaken geven over dit verschil in inkomen. Ze krijgen alleen boetes als ze niks publiceren. De gordijnen gaan open, maar de moralistische preek blijft achterwege.

Wie zal de verwachtingen overtreffen? Of, om dat met een mooi Engels spreekwoord te zeggen: ‘who will beat the Dutch?’