Farid Tabarki beschrijft in Het einde van het midden hoe onze samenleving een faseverandering doormaakt van vaste (hierarchische) structuren naar een nieuwe vloeibare, dynamische realiteit. Dit proces wordt aangedreven door drie belangrijke ontwikkelingen: radicale decentralisatie, radicale transparantie en het verdwijnen van traditionele tussenlagen. De digitale revolutie en technologische innovaties maken het mogelijk dat individuen en kleine spelers taken overnemen van instituties en gevestigde organisaties, zoals Airbnb en Uber dat in hun sectoren doen. Dit leidt tot nieuwe machtsverhoudingen waarin hiërarchische systemen oplossen en netwerken en platforms de rol van intermediairs overnemen. Een treffend voorbeeld hiervan is de muziekindustrie: waar artiesten vroeger afhankelijk waren van grote platenlabels om hun fans te bereiken, kunnen ze nu via platforms zoals Spotify en YouTube direct publiek bereiken en inkomsten genereren.Een belangrijk gevolg van deze verschuiving is de verdwijning of transformatie van het midden. Bedrijven, instituties en functies die zich traditioneel in het midden van een structuur bevonden – zoals middenmanagers, reisbureaus of nationale overheden – staan onder druk en moeten zich opnieuw uitvinden. Dit geldt niet alleen voor organisaties, maar ook voor individuen. Werknemers moeten steeds flexibeler en ondernemender worden om relevant te blijven in een wereld waarin banen en economische stabiliteit niet langer vanzelfsprekend zijn. In het onderwijs zien we een vergelijkbare trend: traditionele diploma’s verliezen aan waarde en platforms zoals Coursera en Udemy maken het mogelijk om voortdurend nieuwe vaardigheden te leren, aangepast aan de snel veranderende arbeidsmarkt.
Tabarki benadrukt dat deze ontwikkelingen zowel kansen als uitdagingen bieden. Het verdwijnen van het midden betekent niet per se een negatief toekomstbeeld, maar wel een noodzaak tot aanpassing. Door in te zetten op flexibiliteit, innovatie en vloeibaar leiderschap kunnen zowel orgasniaties als professionals profiteren van de mogelijkheden die een vloeibare samenleving biedt. Hij roept op tot een herziening van onze benadering van werk, onderwijs en bestuur om een veerkrachtige en dynamische maatschappij te creëren die bestand is tegen voortdurende verandering.